Συζήτηση επί της αρχής της πρότασης νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Επίδομα θέρμανσης».

Συζήτηση επί της αρχής της πρότασης νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Επίδομα θέρμανσης».

Θεόδωρος Καράογλου:

Αγαπητοί συνάδελφοι, έγινε προηγουμένως μια αναφορά στους περίφημους «κουμπάρους». Ανοίγω, λοιπόν, μια παρένθεση ξεκινώντας για να πω ότι οι «κουμπάροι» και οι όποιοι «κουμπάροι» σήμερα ή αύριο, όποτε προκύπτουν οποιεσδήποτε τυχόν αιτίες διαφθοράς, αποκαλύπτονται, φωτίζονται, ερευνώνται, διώκονται και πηγαίνουν με τις χειροπέδες φυλακή. Άλλοι «κουμπάροι», «γαμπροί», «μπατζανάκηδες» που οργίαζαν επί σειρά ετών τα είκοσι χρόνια των διακυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυκλοφορούσαν και, δυστυχώς, εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι ενώ βαρύνονται με μια σειρά σκανδάλων, όπως το Κτηματολόγιο, το Χρηματιστήριο.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πείτε μας έναν!

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Ο Μαυράκης της Δ.Ε.Η. και τα 500.000.000 δωράκια, εκατοντάδες αναθέσεις παράνομων έργων και μια σειρά άλλων ζητημάτων, που ο ελληνικός λαός πολύ καλά θυμάται.


ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πρέπει να ντρέπεστε!

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Δεύτερη χρονιά φέτος, αγαπητοί συνάδελφοι, που στην ίδια περίοδο συζητάμε το ίδιο θέμα το θέμα, του επιδόματος θέρμανσης. Μπαίνοντας στο φθινόπωρο, αρχίζοντας τα κρύα και η ανάγκη για πετρέλαιο θέρμανσης, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προσπαθεί να ανάψει το πολιτικό κλίμα, πιστεύοντας ότι βάζοντας φωτιά με το επίδομα θέρμανσης, θα ζεστάνει τις κυβερνητικές θέσεις των στελεχών του που δυστυχώς γι' αυτούς, μάταια εξακολουθούν να ονειρεύονται. Και δυστυχώς γι' αυτούς τους συναδέλφους που ονειρεύονται τις κυβερνητικές θέσεις, αλλά ευτυχώς για τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός δεν πάσχει από ομαδική απώλεια μνήμης, δεν έχει πάθει νόσο Αλτσχάιμερ για να ξεχάσει τι προηγήθηκε τα προηγούμενα είκοσι χρόνια των διακυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Δεν ξεχνάει τα τεράστια ελλείμματα και ποιος τα δημιούργησε. Δεν ξεχνάει τα ελλείμματα στην Ολυμπιακή Αεροπορία, στον Ο.Σ.Ε., στην Αγροτική Τράπεζα, στην Εμπορική Τράπεζα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση -όπου δεν δίνονταν αυτά που οι ίδιοι είχαν προβλέψει με το νόμο τους- στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, στα νοσοκομεία, στην Ε.Α.Β., στην Ε.Α.Σ., στις αστικές συγκοινωνίες και σε μια σειρά άλλων εταιρειών και Δ.Ε.Κ.Ο., ων ουκ έστιν αριθμός. Δεν ξεχνάει πόσο παρέλαβε η νέα διακυβέρνηση της χώρας το δημόσιο χρέος, 112% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος, 20.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιόταν. Δεν ξεχνάει το δημοσιονομικό έλλειμμα που ξεπερνούσε το 7%, την ανεργία που κάλπαζε με 11,2%.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι σ' αυτήν την Αίθουσα κανείς δεν πρέπει να μονοπωλεί την κοινωνική ευαισθησία κανενός άλλου, γιατί δεν είναι προνόμιο μιας συγκεκριμένης ομάδας. Όλοι μας έχουμε την ίδια κοινωνική ευαισθησία. Εμείς ειδικότερα που καταγόμαστε από φτωχά λαϊκά στρώματα, που ζούμε στο πετσί μας τον κρύο χειμώνα της βόρειας Ελλάδας, λέμε «ναι» όχι μόνο στο επίδομα θέρμανσης, αλλά και σε μια σειρά άλλων κοινωνικών παροχών που έχει ανάγκη ο φτωχός κόσμος.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θέλουμε να δοθεί το επίδομα θέρμανσης, αλλά αν μπορούμε να δώσουμε το επίδομα θέρμανσης. Τι επιλέγουμε; Επιλέγουμε μια κοινωνική πολιτική με δανεικά, όπως γινόταν όλα αυτά τα χρόνια; Επιλέγουμε να συνεχίσουμε να υποθηκεύουμε το μέλλον το δικό μας και το μέλλον των παιδιών μας; Θυσιάζουμε τη δημοσιονομική εξυγίανση χάρη μόνο προσωρινών εντυπώσεων; Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, όπως και μια σειρά άλλων αμείλικτων ερωτημάτων.
Γιατί, αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν πιστεύατε -και εφόσον είχατε την ευκαιρία αυτή για είκοσι χρόνια όντας κυβέρνηση- ότι το επίδομα θέρμανσης είναι πανάκεια για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων, δεν το κατοχυρώσατε νομοθετικά; Γιατί το δώσατε μόνο μια φορά και αυτό αποσπασματικά; Γιατί επανέρχεστε συνεχώς στο ίδιο θέμα; Δεν έχετε μια σειρά στελεχών, που έχουν κυβερνητική εμπειρία αρκετών χρόνων και που μπορούν να προσφέρουν στο δημόσιο διάλογο, καθώς και στη δημόσια ζωή του τόπου, καταθέτοντας και άλλα νομοσχέδια για μια σειρά ζητημάτων για τα οποία υπάρχει ανάγκη;
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, η Κυβέρνηση του μέτρου, η Κυβέρνηση του μεσαίου χώρου προτιμάει το προσωρινό «πολιτικό κόστος» -και βάζω τις λέξεις «πολιτικό κόστος» σε εισαγωγικά- χάριν του μακροπρόθεσμου κοινωνικού οικονομικού οφέλους για όλους τους Έλληνες πολίτες.
Έτσι, βλέπουμε στο σχέδιο του προϋπολογισμού του 2007 που ήδη κατατέθηκε και συζητείται, μέσα στα πλαίσια των αντοχών της ελληνικής οικονομίας, μια σειρά θετικών μέτρων για τους Έλληνες πολίτες που τα έχουν ανάγκη.
Βλέπουμε, λοιπόν, αυξήσεις στον Ο.Γ.Α. κατά 50 ευρώ από 01.01.07. Βλέπουμε αυξήσεις στο επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης κατά 35 ευρώ. Βλέπουμε αύξηση του επιδόματος ανεργίας κατά 40 ευρώ. Βλέπουμε αύξηση του αφορολόγητου ορίου από 11.000 ευρώ, σε 12.000 ευρώ. Βλέπουμε μείωση των φορολογικών συντελεστών για όλους τους Έλληνες.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, φίλες και φίλοι, προτιμά να είναι χρήσιμη και όχι απλώς αρεστή. Με υπευθυνότητα, με σοβαρότητα, σχεδιάζουμε το μέλλον της χώρας, μακριά από πολιτικούς βερμπαλισμούς, μακριά από πυροτεχνήματα. Μακριά από πρόσκαιρες εντυπώσεις, συνεχίζουμε να προχωρούμε μπροστά. Όραμά μας μια καλύτερη Ελλάδα, ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους Έλληνες, με καλύτερες κοινωνικές υποδομές, με τις μέγιστες κοινωνικές παροχές για όλους αυτούς που τις έχουν ανάγκη.
Σ' αυτήν την πορεία, αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σας καλούμε να μας ακολουθήσετε. Αν δεν μπορείτε, λυπάμαι πολύ, αλλά θα μείνετε πολλά χρόνια στα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τελικά θα ζεσταίνετε -μέσω του επιδόματος θέρμανσης ή οποιουδήποτε άλλου πυροτεχνήματος ή σημαίας βερμπαλισμού ανακαλύψετε- τα έδρανα αυτά, μένοντας για πολλά χρόνια μακριά από την εξουσία που τόσο πολύ ονειρεύεστε.
Η σημαία ευκαιρίας, την οποία σήμερα σηκώνετε, το λαϊκίστικο φλάμπουρο, αυτό που χρησιμοποιείτε, ξέρει ο ελληνικός λαός ότι δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια απέλπιδα προσπάθειά σας να «ξαναζεστάνετε» τις κυβερνητικές θέσεις, που τόσο πολύ έχετε όραμα και στόχο σας. Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ποια είναι η Κυβέρνηση του μέτρου, ποια είναι αυτή που μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων ικανοποιεί τις ανάγκες του ελληνικού λαού και γι' αυτόν το λόγο την εμπιστεύεται, όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί και απ' όλες τις δημοσκοπήσεις και όπως πολύ σύντομα, «κοντός ψαλμός αλληλούια», θα αποδειχθεί και στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.
Σας ευχαριστώ πολύ.